جــای تعجب ندارد کــه گـاهـی ...

نــوشتــه هــایـم غمگیننــد !!

و خــودم غمگیــن تــر از آنهـــا

دیگــر حتــی حـوصله جنگیــدن بــا خــاطـراتــم را هــم نـدارم ...

تــوانش را نیـــز !!

راستــی !! اگــر همیــن دلخوشـی لعنتــی هــم نبــود ...

دیگــر تنهــایی و خلـوت بــرایــم چــه مفهـومـی داشتــــــ ...!!

مـــــن


هـــــنوز عـــــاشقم.


آنـــــقدر کـــــه مـــــی تـــــوانم


هـــــر شـــــب،


بـــــدون آن کـــــه خـــــوابم بـــــبرد،


بـــــی وفـــــایی هـــــایت را


بـــــشمارم.


و دســـــت آخـــــر


هـــــمه را فـــــراموش کــــــنم

میتــــوانم فــراموشــت کنـــم …

فــقط با خــود سـخت می جنـــگم …

کـه دیـگر بـه یــاد نیــارمـت !

چایت را بنوش...
 

نگران فردا نباش... 

 از گندمزار من و تو مشتی کاه می ماند برای بادها...

(نیما یوشیج)

آدم‌هــایی هستند که

 باید کنــــارشان

یک نقطــه گذاشتــــ  و رفتـــ.

آدم‌هایـــی که هر چقدر هم کنارشــــان باشی

به موازیتـــــــ نقطه چیــن می‌گذارند

باید بتوانی یکـــ جایی نقطــه بگذاری
و

تمامـــشان کنی

لازم نیستــــ حتما بروی سر خطـــــ،

اما لازم استـــ که نقطــه را بگذاری و تمامشــــان کنی

???

خیلی وقت است دستهایم را

با لیوان چاییم گرم میکنم !

این اوج تنهاییست..